Patron Şirketi mi, Vizyon Şirketi mi? Karar Verme Zamanı!
- 4 May
- 2 dakikada okunur
Patron Şirketi mi? Aslında Adını Koymak Lazım: Sistemsizliğin Kurumsal Hâli
Bugünlerde çok sık duyuyorum bu cümleyi:
“Burası patron şirketi, alışmak lazım...”
Ama ben şöyle bakıyorum: Eğer alışkanlıklar sistemin yerine geçiyorsa, aslında hepimiz bir boşluğu yönetiyoruz demektir.
Patronun Kahvesine Göre Değişen Strateji Olmaz
Bir şirketin yönü, patronun sabah kahvesini şekersiz mi içtiğine göre değişmemeli.Çünkü sürdürülebilirlik, günlük kararlarla değil, sistematik akılla kurulur.
Patron şirketlerinde sıklıkla gördüğümüz manzara şöyle:
Bugün “dijitalleşiyoruz” denir,
Yarın katalog bastırılır,
Ertesi gün Excel’e dönüş yaşanır.
Bu çalkantı, kararların duygularla değil, verilerle alınmamasından kaynaklanır.
Sistemimiz Var Denilen Yerde Ahmet Bey Oturuyorsa, O Sistem Değildir
Kurumsallaşma sürecinde en sık yapılan hata, süreci bir kişiye bağımlı kılmaktır.Yani şirketin ERP sistemi değil, ERP kişisi vardır: Ahmet Bey.
Onay süreci = Ahmet Bey’in müsaitliği
Raporlama = Fatma Hanım’ın yıllık izne çıkmaması
Strateji = Patronun o hafta TEDx videosu izleyip etkilenip etkilenmemesi
Eğer her şey kişilerle ayakta duruyorsa, şirket aslında yedekte yedekle ilerliyordur.
Liderlik, Her Şeyi Bilmek Değil; Her Şeye Sistem Kurabilmektir
Bir Yönetici olarak ben şuna inanıyorum:
Kurumsallaşma, liderliğin yükünü paylaşabildiği noktada başlar.
Her şeyi bilmek zorunda değiliz. Ama her şeyin yerli yerinde tanımlandığı bir yapı kurmak zorundayız.
Sistem kurmak egoyu bırakmaktır.
Yetki devretmek özgüven işidir.
Süreklilik sağlamak, vizyon işidir.
Her Şey Öğrenilir, Ama Vizyon İçten Gelir
Bugün herkes muhasebe öğrenebilir, pazarlamayı çözebilir, ihracata başlayabilir.Kimisi 1 ayda, kimisi 1 yılda, kimisi 10 yılda… Ama vizyon? O içeride varsa vardır.Yoksa dışarıdan alınmaz.
Ve unutma:
Şirketi sistem değil kişi yönetiyorsa, aslında orası bir startup gibi başlayan ama yıllardır orada duran bir yapıdır.
Eğer bir gün biri size Burası patron şirketi abi, yapacak bir şey yok diyorsa, hafifçe gülümseyin.
Sonra şu soruyu sorun:
Peki burası ne zaman bir sistem şirketi olacak?
Sonra da hazır olun. Çünkü bu soru kişiye dayalı yönetim kültürünün normalleştirildiği yerlerde genelde üç şeyle sonuçlanır:
Ya işi bırakırsın,
Ya gönderilirsin,
Ya da sistemi kurma hayalini askıya alıp ben de alışayım bari dersin.
Ama şunu unutma:
Kimi sistemi kurar, kimi sisteme döner. Vizyon, bu ikisi arasındaki farkı fark edenlerde başlar.
Yarınları, bugünün karar sistemleri şekillendirir.
Onur Kurtay
Yorumlar